ขี้แกล้ง~(Markjay,Markjae)

ข้อมูลเบื้องต้น

ฟิคมาร์คเจย์ หรือมาร์คแจน นะคะ มาร่วมให้กำลังหนูมาร์คในการรวบหัวรวมหางเจย์ฮยองกัน~

 

เนื้อเรื่อง

 

"นี้ยูๆ ไอ้นี้มันตัวอะไรอ่ะ?"

 อี๊~มัน move ด้วยอ่ะ" เสียงทุ้มของเด็กหนุ่มวัย17 เอ่ยขึ้นพร้อมกับเอาคางเกยไปที่ไหล่ลาดขาวของคนที่กำลังง่วนอยู่กับการชำแหละสิ่งมีชีวิตในอ่างล้างจาน 

 

"มันคือ squid ปลาหมึกอ่ะปลาหมึก ไม่รู้จักหรอ?มาร์ค" ปากอวบอิ่มอธิบายอย่างคุ้นชิน มือบางยังคงสาละวนอยู่กับการชำแหละปลาหมึกอย่างทุลักทุเล ก็เพราะตอนนี้มือของไอ้รุ่นน้องขี้แกล้ง กำลังเลื่อนมาโอบที่เอวผมทั้งๆที่หน้ามันยังเกยอยู่ที่ไหล่ผมเนี้ย 

 

"มาร์ค ออกห่างๆพี่หน่อยได้ไหม นายกำลังทำให้พี่ลำบาก"  แจฮยอนหันขวับกลับมาหวังส่งสายคาดโทษไปยัง รุ่นน้องที่เดบิวมาพร้อมๆกันกับเค้า แต่เพราะมาร์คที่ก่อนหน้านี้ก็อยู่ใกล้เค้ามากอยู่แล้วพอถึงจังหวะที่เค้าหันหน้าไป ยิ่งใกล้เข้าไปอีก ถ้าเค้าขยับหน้าอีกนิดเดียว ปากคงได้จูบกับไอ้น้องชายตัวแสบนี้ไปแล้ว 

 

มือบางกำแน่น ก่อนจะผลักไปที่อกไอ้น้องชายตัวดี

 

"ผลั๊ก!!"

 

"เห้ย ยูพลักไอทำไม ไอ เจ็บนะ!"

ร่างผอมแต่มีกล้ามเนื้อของมาร์คเซไปข้างหลังเล็กน้อย เค้าไม่ได้เจ็บเลยสักนิด แต่เพราะอยากแกล้งคนตรงหน้าเลยโวยวายออกมาเสียงดัง

 

"ก็ใครใช้ให้นายมาใกล้ฉันขนาดนั้นล่ะ ดูซิ เด๋วอีกไม่นานพวกเตนล์ฮยอง ก็จะกลับมาจากซ้อมแล้ว แต่ฉันยังเตรียมอาหารไม่เสร็จ เพราะนายนั้นล่ะ!!" 

 

หน้าขาวเห่อร้อนด้วยความโกรธ ทั้ง หู ปาก จมูก ผิวขึ้นสีแดงไปหมด กับเจ้าเด็กนี้ ตั้งแต่เจอกันวันแรกยันวันเดบิว มันก็ไม่เคยเรียกผมว่าพี่เลยสักครั้ง ยกเว้นนอกเสียจากตอนกล้องจ่อหน้า ไมค์จ่อปาก =*= นอกนั้นหลังกล้องก็ ไอๆยูๆ กวนโอ้ยอยู่แบบนี้ล่ะ

 

 

วันแรกที่เจอกัน

 

"Hey i'm Jaehyun. You can call me Jay If you want some help  just ask me ^^ " แจฮยอนพูดเสร็จก็ฉีกยิ้ม พร้อมยื่นมือหวังลูบไปที่หัวเด็กเทรนใหม่ จากแคนาดาให้คลายความกังวล

 

ปั๊ก!

มือเล็กๆของเด็กนั้นปัดมือของเค้าออกก่อนที่จะถึงหัว พร้อมกับรอยยิ้มมุมปากที่กวนแสนกวน

 

"ไอ พูดภาษาเกาหลีได้ ถ้าไออยากให้ยูช่วยเด๋วเรียกเอง ยูไม่ต้องเสนอตัวขนาดนั้นหรอก"

มาร์คพูดพร้อมเหยียดยิ้มกวนอีกครั้ง ก่อนจะก้าวออกจากห้องซ้อมไป ปล่อยให้แจฮยอนนั้งอึ่งกิ่มกี่!!!  โถ่ยย คนเค้าอุตสาห์หวังดี ไอ้เด็กเมื่อวานซื่น!!!

 

และจากนั้นเจ้าเด็กแคนนาเดียนก็เอาแต่แกล้งเค้าตลอด.....

 

"ใครเอาเสื้อผมไปใส่เนี้ย? ใส่แล้วแถมไม่ซักมาคืน"  แจฮยอนหน้ามุ้ยเดินถือเสื้อเน่าสีเทาตัวเก่งเข้าห้องนั้นออกห้องนี้ ไถ่ถามหาคนนิสัยไม่ดีที่แอบเอาเสื้อตัวโปรดเค้าไปใส่ ที่ถึงแม้คอมันจะย้วย แถมยังขาดเป็นรูๆแต่เค้าก็ยังคงชอบใส่มันอยู่ดี

 

"ไอเอง ทำไม? เสื้อตัวเดียว ยูทำหวงไปได้"

มาร์คยักไหล่แล้วเดินผ่านหน้าเค้าไป

 

ผมโกรธจัดจนควันออกหู จะไม่ให้โกรธได้ยังไงล่ะ เสื้อผ้าของเมมเบอร์คนอื่นมีเยอะแยะ ก็แล้วทำไมมันเอาแต่เสื้อผ้าผมไปใส่เนี้ย!!!

 

ต่อมา............

 

"มาร์ค ท่อนเมื่อกี้ นายเต้นผิดนะ มันต้องเต้นแบบนี้ต่างหาก ดูฮยองนะ" แจฮยอนกำลังเต้นอีกครั้งช้าๆ เพื่อให้มาร์คดูเป็นตัวอย่าง แต่ไม่ทันจะจบท่อน....

 

"ไอไม่ผิด ยูอะผิด" มาร์คตอบอย่างไม่ใส่ใจ ไหล่แคบยักขึ้นอย่างกวนๆ

 

"ไม่มาร์ค ท่อนนั้น นายผิดจริงๆ" แจฮยอนตอนนี้ที่จะพยายามใจเย็น

 

"ไอไม่ผิด ยูรู้ได้ไง ว่าไอเต้นผิด ยูแอบมองไออ่ะดิ? ยูโรคจิตป่ะเนี้ย?" มาร์คยังคงตีสีหน้ากวนโอ้ย จริงๆก็ตั้งใจเต้นผิดให้ยูมาทักนั้นล่ะ เหอๆๆ 

 

"มาร์ค!! มันจะมากไปแล้วนะ" แจฮยอนที่ตอนนี้โกรธจนตัวสั่น หน้าแดง หูแดงไปหมด ผิดกับมาร์คที่ตอนนี้สีหน้าเปลี่ยนเป็นนิ่งเฉย แต่กลับจ้องเขม่งมาที่หน้าของเขา สายตาเด็กนั้นมันอะไรกันแน่นะ...

 

และต่อๆๆมา......

 

"เตนล์ฮยอง ทำมาม่าให้ผมกินหน่อยซิผมหิว" 

เด็กชายเดินลูบท้อง ออกมาจากห้องนอน แล้วเค้าก็เจอเตนล์ฮยองกำลังดูวีดีโอซ้อมเต้นในยูทูปอยู่บนโซฟาพอดี

 

"ฮยองทำอาหารไม่เป็นอ่ะ....เอ๊ะ แต่เด๋ว.."

เตนล์ลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปยังห้องของแจฮยอน

 

ตามคาด!! เจ้าฮยองตัวขาวนั้นฉีกยิ้มเดินตามเตน์ลฮยองออกมา กระดี้กระด้าซะจริง น่ามั่นใส้! มาร์คกรอกตามองบนและเบะปาก

 

แจฮยอนเดินตามเตน์ลจนมาหยุดที่ห้องนั่งเล่น ก่อนที่เสียงของฮยองคนโปรดของเค้าจะเอ่ยประโยคชวนให้โลกสงบสุขของเค้าล่มสลายT^T

 

"แจฮยอน ช่วยทำอาหารให้มาร์คกินหน่อยซิ"

รอยยิ้มของฮยองตัวขาวที่ฉีกจนจะถึงใบหูเมื่อกี้หุบลงทันที พร้อมๆกับหูและหางที่เหมือนจะมองเห็นลางๆเมื่อกี้ก็ลู่ลงกับพื้นอย่างง้อยๆ ปากแดงๆ บึนออกมาอย่างไม่พอใจ แต่สองขาก็เดินชับๆเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหาร 

 

มาร์คที่มองอยู่ยกยิ้มอย่างพอใจ ความคิดหนึ่งที่แล่นเข้ามาในหัวเค้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน 

 

"เจย์ฮยองตอนโกรธน่าฟัดจริงๆให้ตายเถอะ" 

 

 

 

 

กลับมาเหตุการ์ณปัจจุบัน.......

 

 

 

"โว้วๆ โกรธใหญ่แล้ว  ไอชอบให้ยูโกรธอ่ะ เวลายูโกรธแล้วผิวยูจะแดงๆ ไอชอบ 555"

มาร์คหัวเราะชอบใจ เค้าไม่ได้สนว่าตอนนี้แจฮยอนจะโกรธเพิ่มจนไฟลุกท่วมหอ หรือมือขาวอมชมพู กำลังตรงเข้ามาหมายจะปะทุร้ายเขา ขอแค่ใบหน้าน่ารักของคนตรงหน้า สนใจเพียงเขา จะโกรธหรือจะเกลียดเค้าก็โอเค

 

"เลิกพูดถึงเตน์ลฮยองได้แล้ว อะไรๆก็ เตน์ลฮยองๆ น่ารำคาญจริงๆเลย !!ยูชอบพวกเมะหมาน้อยก็ไม่บอก...เฮ้ ยู หยุด!ไอ เจ็บ " ปากก็พูดไปด้วย พร้อมกับมือหนาที่รวมข้อมือบางของคนที่กำลังทุบอกเขาอย่างเอาเป็นเอาตายก่อนที่จะดึงร่างขาวอมชมพูของพี่ชายรวมวงเข้ามากอด

 

แจฮยอน เบิกตาโตด้วยความตกใจ ดิ้นเร่าไปมาในอ้อมกอดคนเป็นน้อง

 

"มาร์ค ปล่อยเด๋วนี้นะ นายจะทำอะไร?!! แล้วก็หยุดพูดแบบนั้นถึงเตน์ลฮยองด้วย" 

แจฮยอนพูดเสียงอู้อี้ และยังคงดิ้นต่อไปจนกระทั่ง

 

"ถ้ายูไม่หยุดดิ้น ไอจะคิสยูแล้วนะ!!" 

มาร์คเอ่ยเสียงดุ เค้าโกรธมากเค้ายอมรับ ปากอวบอิ่มที่เอาแต่เรียกชื่ออื่นที่ไม่ใช่เค้า ใช่ซิ ในสายตาของฮยองไม่เคยมีผมเลยซินะ คงมีแต่ไอ้เมะหมาน้อย หน้าหวานนั้น 

 

 

สีหน้าจริงจังและแววตาดุดันของมาร์คในตอนนี้เป็นสิ่งที่เค้าไม่เคยเห็นมาก่อน ร่างของเขาหยุดการเคลื่อนไหว ใบหน้าคมคายของมาร์คห่างจากหน้าเค้าเพียงไม่กี่เซ็น จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆ ที่เป่ารดหน้าของกันและกัน แจฮยอนจ้องลึกไปยังตาเรียวรีของมาร์คอย่างสับสน เด็กนั้นไม่ใช่เด็กที่เค้ารู้จักอีกต่อไป ดูเหมือนมาร์คจะโตขึ้นมากกว่าที่เค้าคิด.... แต่ยังไม่ทันที่เค้าจะเอ่ยถามอะไร ไอ้เด็กตรงหน้าก็ก้มลงมา....จูบ

 

" อื้อ อือ.....หยุ....ด...." ปากอิ่มเอ่ยห้ามเสียงกระเซ่า มือบางพยายามดันอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเด็กชายตรงหน้าให้ออกห่าง แต่มันช่างยากเย็นเหลือเกิน เรี่ยวแรงที่เคยมีมันหายไปไหนหมดไม่รู้ ถ้าไม่ใช่เพราะมาร์คกอดเค้าไว้อยู่ ตอนนี้เค้าคงไปกองอยู่ที่พื้นแล้ว

 

เรียวลิ้นร้อนของมาร์คพยายามจะแทรกเข้าไปในโพรงปากสีแดงสดของฮยองร่างขาวตรงหน้า คนอายุมากกว่าแต่อ่อนประสบการณ์ ปิดปากแน่น มือหนาของมาร์ค สอดเข้าไปข้างในเสื้อยืดของแจฮยอน ลูบไล้แผ่วเบาไปมาที่หน้าท้องแบนราบอย่างหลงไหล แจฮยอนที่ตอนนี้กำลังเคลิ้มไปกับสัมผัสแปลกใหม่จากมาร์ค ในหัวของเค้ามันขาวโพนไปหมด 

ปากอิ่มอ้าออก ส่งเสียงครางเบาวิว

 

"อ่า~~" มาร์คที่ตอนนี้ได้โอกาส ก็ส่งลิ้นร้อนไล่ต้อน ดูดดึงความหวานจากปากอวบอิ่มอย่างลืมตัว เรียวลิ้นของเด็กหนุ่มกวาดไปทั่วโพรงปากนุ่ม ก่อให้เกิดเสียงจ๊วบจ๊าบ น่าอาย ดังไปทั่วครัว

 

มือบางทุบหน้าอกแกร่ง 2-3 ครั้ง มาร์คที่จำใจผละออกมาอย่างเสียดาย เพื่อให้อีกฝ่ายได้หายใจ เค้าทำได้เพียงจ้องมองไปยังคนอายุมากกว่าในอ้อมกอดตัวเอง

 

เจย์ฮยองที่ตอนนี้แดงไปหมด

เจย์ฮยองที่ตอนนี้กำลังหอบหายใจถี่

เจย์ฮยองที่ตอนนี้มีน้ำช่ำอยู่ในตาดูน่ารังแก

เจย์ฮยองที่ตอนนี้ยังมีคราบน้ำใสๆอยู่บนปาก

และเจย์ฮยองที่ในตอนนี้...มองเพียงแต่เค้า

 

"ต่อไป ผมจะไม่แกล้งฮยองอีกแล้ว ขอโทษที่แกล้งฮยองมาตลอดเพราะผมอยากให้ฮยองสนใจผมคนเดียว ฮยองก็รู้พวกเรามีกันเยอะ แล้วฮยองก็เป็นพวกชอบแจกยิ้มไปทั่ว ผมไม่ชอบ ผมอยากให้ฮยองสนใจผมคนเดียว ยิ้มให้ผมคนเดียว แต่ฮยองก็ดันไปชอบ ฮยองเตนล์ซะงั้น " 

 

มาร์คพูดทุกอย่างที่อยู่ในใจของเค้ามาตลอดหลายปี เค้าเก็บมันมานาน อึดอัดจนอกแทบระเบิด ถ้าไม่พูดออกมาตอนนี้ คงไม่มีโอกาสอื่นอีกแล้ว

 

แจฮยอนยังคงยืนนิ่งในอ้อมกอดของมาร์ค ตาโตสั่นไหวไปมา สีหน้าสับสนยังคงฉายอยู่บนดวงหน้าน่ารักของคนตัวขาว มาร์คมองใบหน้าหวานที่แสนสับสนของคนตรงหน้าด้วยความเอ็นดู

 

"ฮยองรู้ป่าว? ไม่มีพี่น้องที่ไหนเค้าจูบปากกันแบบนี้หรอกนะ" มาร์คพูดพร้อมกับเชยคางของคนในอ้อมกอดขึ้น ตาคมสบประสานเข้าไปในตาวูบไหวของแจฮยอน

 

"นะ..นาย..กำลังแกล้งฉันอยู่ใช่ไหม?" ร่างบางถามเสียงสั่น เค้าสับสนและงงไปหมด แกล้งเค้ามาทั้งชีวิตแล้วอยู่ๆมาจูบเค้าเนี้ยนะ 

 

"I love u Jay!"มาร์คที่ไม่ตอบคำถามแต่ดันสารภาพรักซะงั้น พร้อมกับก้มลงมาจะประกบจูบอีกรอบแต่.....

 

"หยุด! นายจะแกล้งฉัน อึก...แรง ฮือ ไปแล้วนะ ฮืออออ..หยุด ล้อเล่นกันความรู้สึกฉัน....ฮือ ซะที" 

แจฮยอนร้องไห้สะอื้นตัวโก่ง มือบางพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดของคนตรงหน้าอีกครั้ง

 

ใจร้าย เค้าพยายามทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีกับเจ้าเด็กนี้ตลอดหลายปี แต่ทำไมถึงชอบแกล้งกันนักนะ จริงอยู่ว่าเค้าก็แอบรู้สึกดีที่มีเจ้าเด็กนี้มาวนเวียนอยู่ข้างๆตลอด ถึงจะไม่รู้เหตุผลก็เถอะแต่จะแน่ใจได้ยังไงว่าสิ่งที่มาร์คพูดเมื่อกี้มันคือความจริง เจ้าเด็กนั้นอาจจะแค่อยากแกล้งเค้าอีกก็ได้

 

"ผมไม่ได้โกหกนะ ผมบอกแล้วว่าจะไม่แกล้งพี่อีก และที่ผมบอกว่ารักพี่ ผมพูดจริงๆนะ!" มาร์คย้ำหนักแน่น ยังไงเค้าก็ตัดใจจากเจย์ฮยองไม่ได้จริงๆ 

 

"ผมพยายามตัดใจแล้ว เพราะเห็นว่าพี่เหมือนจะชอบเตนล์ฮยอง แต่ผมทำไม่ได้ ในหัวของผมเอาแต่คิดเรื่องพี่"  มาร์คกระชับกอดให้แน่นขึ้น ต่อให้เจย์ฮยองจะเกลียดเค้าแค่ไหน แต่เค้าจะไม่มีทางปล่อยเจย์ฮยองไปแน่ๆ 

 

"เอ่อ....ความจริง...ฉันสนิทกับเตนล์ฮยองแบบพี่น้อง...เพราะฉันกับเตนล์ฮยองชอบกินพวกของหวานเหมือนกัน" เสียงหวานเอ่อติดขัด ใบหน้าเห่อแดงอีกครั้งคำสารภาพรักที่จริงจังของมาร์คทำให้เค้าเขินจนทำตัวไม่ถูก 

 

"งั้นก็หมายความว่า ผมรักพี่ได้อ่ะดิ!!?" มาร์คเอ่ยขึ้นมาอย่างดีใจ ตอนนี้เค้าตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก มือหนาอีกข้างยกขึ้นมาปาดคราบน้ำตาออกจากใบหน้าสวยของแจฮยอน

 

"ไม่รู้ล่ะ >\\\< นายจูบฉันแล้ว นายต้องรับผิดชอบ" 

แจฮยอนพูดจบก็มุดหน้าลงกับอกแกร่งของคนตรงหน้า 

 

"ผมจะรับผิดชอบพี่ทั้งชีวิตเลย 555 " มาร์คหัวเราะอย่างชอบใจ เค้าทำท่าจะก้มลงไปลิ้มชิมความหวานที่ปากอิ่มของคนตัวขาวอีกครั้ง แต่...... 

 

 

"นี้พวกนายจะยืน ทำฉากเรทR กันอีกนานไหม? อาหารก็ยังไม่เสร็จ แล้วนี้ แจฮยอนนายล้างมือแต่ไม่เช็ดมือหรือไง น้ำหยดเต็มพื้น!! " เสียงทุ้มของแทยงบ่นลั่นหอ เค้านะความสะอาดต้องมาก่อนอะไรทั้งนั้น !!!!

 

มาร์คและแจฮยอนผละออกจากกันทันที แจฮยอนรีบหันกลับไปก้มหน้าก้มตาชำแหละน้องปลาหมึกที่โดนทอดทิ้งไปหลายนาทีต่อ

ส่วนมาร์คก็เดินไปทักบรรดาฮยองคนอื่นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ความจริงแทยงและคนอื่นๆกลับถึงหอตั้งแต่ ฉากที่ไอ้เด็กหน้าอ่อนนั้นสารภาพรักแล้วล่ะ นี้ก็ยืนหัวโด่อยู่นานทำไมมันสองคนไม่เห็นฟ่ะ หิวก็หิว บ้านก็รกหงุดหงิดโว้ยยยยย

 

 

แถม#..................

 

 

ตอนนี้ nct127 กำลังอัดรายการเรียลลิตี้ ที่ตึกของบริษัท sm

 

แทยง: 4 ทุ่มมาร์คและดงฮยอคต้องเข้านอนครับ เพราะยังเด็กอยู่ 555

 

แทยงกำลังอธิบายตารางการทำกิจกรรมของการอัดเรียลลิตี้ในครั้งนี้ PD ให้พวกเค้ากำหนดการตารางทำกิจกรรมเองทั้งหมด

 

มาร์ค: พี่ๆจะเล่นอะไรสนุกๆโดนไม่มีพวกผมหรอ? มาร์คถามเสียงเศร้า

 

 

แจฮยอน: หื้ม!! มาร์คอยากเล่นตอนกลางคืนหรอ? ฮยองตัวขาวถามหน้าตาใสซื่อ

 

มาร์คมองหน้าฮยองตัวขาวก่อนจะกัดปากอย่างลืมตัว ให้ตายเถอะกล้องก็ดันถ่ายไว้ทันด้วย แล้ววันนี้ทำไม เจย์ฮยองใส่เสื้อคอลึกขนาดนั้น!!! 

 

แจฮยอน: นายกำลังคิดอะไรแปลกๆอยู่หรือเปล่า? 555 ฮยองตัวขาวพูดพร้อมหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

 

หลังจากนั้นเค้าก็ถูกเมมเบอร์ล้อกันยกใหญ่

เฮ้อ.....ชีวิตมาร์คช่างน่าเศร้า หมดกันภาพหล่งภาพลักษณ์ มาร์คอยากจิบร้า!!!

 

2 วันต่อมา

 

"ถามจริงๆ วันนั้นนายคิดอะไรอยู่ตอนฉันถามว่า อยากเล่นตอนกลางคืนหรอ? "

แจฮยอนถามไปด้วยพลางหยิบของออกมาจากกระเป๋า ใช่พวกเค้ากลับมาจากการถ่ายเรียลลิตี้ที่พาจูแล้ว 

 

" ยูให้ไอตอบ จริงๆใช่ป่ะ?" มาร์คที่กำลังหยิบของออกมาจากกระเป๋าเหมือนกันหยุดการกระทำไว้ก่อนจะทิ้งตัวลงข้างเจ้าของใบหน้าหวานที่กำลังรอคำตอบจากเค้า ก็ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วอ่ะ จะมาเรียก ยงๆฮยองๆ ก็กระไร ไหนๆก็ไหนๆ ข้ามรุ่นเลยล่ะกัน ฮาๆ

 

"อืม....ก็วันนั้นเสื้อยูมันคอกว้างซะขนาดนั้นลึกจนเห็นอะไรต่ออะไร ไอทนจะไม่ไหวล่ะ ตอนนั้น ไอก็คิดว่าจะรวบหัวรวบหางยูยังไงดี?" 

สิ้นคำพูดกำกวมของเด็กที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะ มือบางของฮยองตัวขาวก็ฟาดป๊าปไปที่ต้นแขนของอีกคนทันที

 

"โอ้ยย!! ทำไมชอบทำให้ไอ เจ็บตัว มาให้ไอจูบคืนเลย มูๆๆ มู๊ว~~" มาร์คทำปากเป็นรูปตัวยู ก่อนจะโถมตัวเข้าไปหาคนตัวขาว  

 

แต่ช้าก่อน.......

 

"หยุดเลยไอ้ฝรั่งเด็กคิ้วโก่ง ออกมาจากตัวน้องกูเด๋วนี้!!ให้ไว ก่อนที่กูจะถีบเมิงกลับแคนนาดา" 

หลังจากที่นั้งหัวโด่อยู่นาน นากาโมโต้ ยูตะ ที่กัดฟันทนดูฉากสวีทที่ชักจะเรทเข้าไปทุกทีเพราะไอ้ฝรั่งน้อยนั้นไม่ไหว โถ่ยยย อย่าคิดที่จะมาแซ่บกับน้องแจนเชียวนะ น้องคือความสดใสของบรรดาฮยองเลยนะโฟ้ย ตราบใดที่ นากาโมโต้ คนนี้ยังเป็นก้าง เอ้ย!! รูมเมท พี่จะปกป้องซิงของน้องแจนเอง 5555555

 

มาร์คผละออกมาจากร่างขาวนุ่มนิ่มตรงหน้าอย่างช้ำใจ โถ้ยยย!! ตั้งแต่วันนั้นและนอกจากจูบจากคราวนั้นก็ไม่สามารถจะสวีทกับเจย์ฮยองได้อย่างสงบ ก้างเยอะชิบหาย ทั้งแทยงฮยองที่สปอยเจย์ฮยองสุดๆ เปย์สุดฤิทธิ์ หรือยูตะฮยองที่ค่อยแต่จะเสียบ รายนี้มือไม้ถึงตลอด และเตนล์ฮยองที่ไปไหนก็ตัวติดเจย์ฮยองคอยแต่จะชวนไปหาร้านขนมอร่อยๆกินกัน เจย์ฮยองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไร คอยแต่ย้ำกับผมว่าผมคิดมากไป พี่น้องกันทั้งนั้น เฮ้อ~ ถอนหายใจเป็นรอบที่ร้อย มีแฟนน่ารักขนาดนี้แต่แซ่บไม่ได้นิ ......มาร์ค So sadddd  บอกตรงๆ ㅠㅠ



----------จบ------------

(ฟิคสั้นมาร์คเจย์ หรือมาร์คแจนมาแล้วนะจ้า 
เห็นแท็กน้องคนนั้นกับน้องคนโน้นแล้วร้าวใจ 555
ฟิคสั้นคู่ต่อไปอาจลงเร็วๆนี้เนอะ ขอบคุณอีกครั้งที่หลงมาอ่านนะค่ะ แล้วเจอกัน)